موارد حاد بیماری هپاتیت تا 6 ماه پس از عفونت برطرف می‌شوند. وقتی که بیماری بیشتر از 6 ماه ادامه پیدا کند اصطلاحا مزمن نامیده می‌شود. هپاتیت مزمن اغلب بدون علامت است و تنها با تست‌های کبدی قابل تشخیص است. این حالت می‌تواند منجر به تغییر عملکرد هورمونی کبد مثل هیرسوتیسم (رشد غیر طبیعی مو) و آمنوره در زنان شود. تخریب شدید کبد با گذشت زمان نهایتاً به سیروز کبدی می‌رسد که در آن کبد عملکرد خود را کاملا از دست می‌دهد.

شایع‌ترین عوامل التهاب کبد در سراسر جهان، هپاتیت ویروسی است. هپاتیت ویروسی عموماً بوسیله 5 ویروس مختلف ایجاد می‌شود که شامل ویروس‌های هپاتیت  A, B, C, D, E می‌باشند. هر کدام از این ویروس‌ها متعلق به یک خانواده ویروسی هستند که از لحاظ ژنتیکی و مسیر تکاملی و تکثیر با هم متفاوت هستند. ویروس‌ها معمولاً مستقیما به کبد آسیب نمی‌رسانند بلکه از طریق فعال کردن سیستم ایمنی منجر به التهاب کبد ، تخریب و مرگ سلول‌های کبدی می‌شود.