هپاتیت E
ویروس هپاتیت E از خانواده کلسی ویروسهاست که دارای ژنوم RNA دار تک رشته ای است. این ویروس از طریق دهانی مدفوعی منتقل میشود و باعث ایجاد عفونت حاد در افراد سالم میشود. در زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند این ویروس ایجاد هپاتیت مزمن میکند که منجر به مرگ 25% از این افراد میشود. تشخیص این ویروس از راههای سرولوژیکی امکان پذیر است که در آن میزان آنتی بادی IgG, IgM اندازه گیری میشود.
شکل ویروس جدا شده در نمونه های مختلف بیمار متفاوت است. مثلا در سرم بیماران ویروس پوشش دار قابل تشخیص است در حالیکه در ادرار بیماران ویروس بدون پوشش قابل ملاحظه است که در نتیجه به شرایط محیطی مقاومتر است و قابلیت زنده ماندن خارج از بدن را به مدت طولانی تری نسبت به نوع پوشش دار آن دارد. این بیماری درمان خاصی ندارد و فقط موارد پیشگیری کمک کننده است.
هپاتیت G
ویروس هپاتیت G از خانواده فلاوی ویروسها است که یک ویروس با RNA تک رشته ای و با پوشش لیپیدی است. نام دیگر این ویروس GBV-C میباشد. GB از نام یک جراح بنام G. Barker گرفته شده است که اولین بار از این ویروس بیمار شد. این ویروس به اتر حساس است. میتواند بیماری مزن کبدی ایجاد کند اما ارتباط آن هنوز با سرطان و هپاتیت بسیار شدید ثابت نشده است.
از لحاظ خصوصیات ساختمانی شبیه ویروس HCV است. از طریق خون و فرآئرده های خونی میتواند منتقل شود. در فرد با آزمایش آلانین ترانسفراز نرمال (ALT ) میتواند بدون هیچ علائمی وجود داشته باشد. میزان بروز آن در جمعیت معمولی 1 ای 2 درصد ایت. در حالیکه در بیماران هموفیلی شیوع آن 18% و در افرادی که از داروهای تزریقی استفاده میکنند 33% شایع است. این ویروس در بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن حدود 10% و در بیماران مبتلا به HCV مزمن حدود 20% شایع است.
مطالعات اخیر نشان میدهد که این ویروس نمیتواند هپاتیت حاد ایجاد کند ولی ممکن است منجر به بیماری مزمن بشود. در افراد مبتلا به HCV و HBV شایعتر است. حتی ممکن است بعنوان یک عامل واقعی هپاتیت هم محسوب نشود. درمان خاصی ندارد. تنها راه بهیود استراحت بیمار و اجتناب از مصرف الکل و داشتن رژیم غذایی سالم است. در فاز مزمن میتواند باعث آسیب به کبد شود. بهترین روش تشخیص استفاده از تست PCR برای تعیین ژنوم ویروس است.
ترجمه و تنظیم: واحد R&D آزمایشگاه وحید، دکتر لیلا موسوی زاده، دکتر محمد وحید دستجردی
References
Reshetnyak VI, Karlovich TI, Ilchenko LU. Hepatitis G virus. World J Gastroenterol. 2008;14(30):4725–4734. doi:10.3748/wjg.14.4725
Detection of Hepatitis G Virus RNA in Persons with and without Known Risk Factors for Blood-Borne Viral Infections in Sweden and Honduras, CLAUDIA LARA,1,2 ROBERT HALASZ,1 ANDERS SO¨ NNERBORG,1 AND MATTI SA¨LLBERG1, JOURNAL OF CLINICAL MICROBIOLOGY,0095-1137/98/$04.0010. Jan. 1998, p. 255–257
Munjal, Y. P.; Sharm, Surendra K. (2012). API Textbook of Medicine, Ninth Edition, Two Volume Set. JP Medical Ltd. p. 870. ISBN 9789350250747. Archived from the original on 2017-09-10
. Khalili, M; Burman, B (2013). “Chapter 14: Liver Disease”. In Hammer, GD; McPhee, SJ (eds.). Pathophysiology of Disease: An Introduction to Clinical Medicine, 7e. McGraw-Hill. ISBN 978-1-25-925144-3.
World J Virol. 2015 Feb 12; 4(1): 25–32., Current molecular methods for the detection of hepatitis C virus in high risk group population: A systematic review
Rutherford, A; Dienstag, JL (2016). “Chapter 40: Viral Hepatitis”. In Greenberger, NJ; Blumberg, RS; Burakoff, R (eds.). CURRENT Diagnosis & Treatment: Gastroenterology, Hepatology, & Endoscopy, 3e. New York, NY: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-183772-9.
http://medicalassessmentonline.com/terms.php?R=167&L=H
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hepatitis
https://medlineplus.gov/hepatitis.html
https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/hepatitis-a
WHO position paper on hepatitis A vaccines – June 2012″ (PDF). Wkly Epidemiol Rec. 87 (28/29): 261–76. 13 July 2012. PMID 22905367. Archived (PDF) from the original on 16 December 2015.
https://labtestsonline.org/tests/hepatitis-a-testing
https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/hepatitis-c
https://www.webmd.com/hepatitis/digestive-diseases-hepatitis-c#1
https://www.healthline.com/health/hepatitis-c-false-positive#1
https://labtestsonline.org/tests/hepatitis-c-testing
https://www.nhs.uk/conditions/hepatitis-c/treatment/
https://slideplayer.com/slide/4091795/
https://anatomy-medicine.com/gastroenterology/212-hepatitis-d.html