Cryoglobulin
این تست به چه نام‌های دیگری شناخته میشود؟
Cryoglobulin
هدف از انجام تست چیست؟
کرایوگلبولین ها،پروتئین هایی هستند که در دمای 0 تا 4 درجه به طور برگشت پذیر رسوب می کنند و به صورت زیر طبقه بندی می شوند:
نوع I(مونوکلونال: آنتی بادی است که از طریق شبیه سازی یک گلبول سفید منحصر به فرد ساخته می شود)
نوع II(کرایوگلبولین های مخلوط ،یک ایمنوگلبولین مونوکلونال علیه ایمنوگلبولین های پلی کلونال هدایت می شود)
نوع III(پلی کلونال: مخلوطی از آنتی بادی ها که توسط رده های مختلف سلول B ترشح می شوند.)
نوع I و نوع II مربوط به گاماپاتی های مونوکلونال هستند.گاماپاتی های مونوکلونال،گروهی از بیماری ها هستند که یک نوع پروتئین مونوکلونال به وسیله پلاسماسل های نئوپلاستیک یا لنفوسیت ها ساخته می شود. نوع II و نوع III ، کمپلکس های ایمنی هستند که در پاسخ به عوامل آنتی ژنی مختلف، مانند عوامل ویروسی، باکتریایی و اتولوگ تولید می شوند.
این تست چه زمانی درخواست میشود؟
- کمک به تشخیص علت اختلالات ایمنولوژیکی خاص
تست‌های آزمایشگاهی مکمل این آزمایش کدامند؟
C1q, , ,Anti-DNA,ANA,Cryofibrinogen, GBMA(Glomerular basement membrane antibody)
چه نوع نمونه‌ای برای این تست نیاز است؟
برای این آزمایش، خونگیری از ورید بازویی انجام می شود. قبل از نمونه گیری، فرد مراجعه کننده باید داروهایی که مصرف می کند به همراه آخرین زمان مصرف دارو را به اطلاع پرسنل نمونه گیر در آزمایشگاه برساند.برای انجام آزمایش،نیاز به cc15 سرم می باشد.برای نمونه گیری باید از سرنگی استفاده نمود که از قبل در دمای 37 درجه سلسیوس قرار گرفته باشد و پس از نمونه گیری نمونه باید در دمای 37 درجه سلسیوس منعقد شود.فرآیند سانتریفیوژ و جداسازی نمونه نیز باید در همین دما انجام شود.
مراجعه کننده قبل از انجام آزمایش باید چه شرایطی را رعایت کند؟
نیاز به رعایت شرایط خاصی نیست.
دامنه مرجع:
طبیعی: منفی از نظر کرایوگلبولین
اگر پس از سه تا هفت روز رسوب سفید دیده شد جواب مثبت بوده و برای شناسایی کمپلکس پروتئینی از روش ایمونوفیکسیشن الکتروفورز استفاده می شود.
تفسیر نتایج
علائم بالینی شامل:
پدیده رینود(کاهش جریان خون در انگشتان)
پورپورای عروقی
تمایل به خون ریزی
کهیر ناشی از سرما
درد
سیانوز( بیماری پاتولوژیک است که با تغییر رنگ مایل به آبی پوست یا غشای مخاطی به دلیل کمبود اکسیژن مشخص می شود )
کرایوگلبولینمی نوع I با بیماری های زیر در ارتباط است:
گاماپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص (-MGUS وجود پروتئین غیر طبیعی ) معروف به پروتئین مونوکلونال یا پروتئین M ( در خون)
ماکروگلبولینمی) ماکروگلوبولینمی یک اختلال بدخیم پلاسما سل است که در آن سلولهای B مقادیر بیش از حد پروتئین IgM تولید می کنند(
اختلالات لنفو پرولیفراتیو (-LPDشامل یک گروه ناهمگن از بیماری ها است که با تولید کنترل نشده لنفوسیت ها مشخص می شود و باعث لنفوسیتوز مونوکلونال ، لنفادنوپاتی و نفوذ به مغز استخوان می شود. این بیماری ها اغلب در افراد دارای نقص ایمنی رخ می دهد. (
مالتیپل میلوما(نوعی سرطان مغز استخوان)
کرایوگلبولینمی نوع II با موارد زیر ارتباط دارد:
واسکولیت(التهاب عروق خونی)
گلومرولونفریت(التهاب نفریت های کلیوی)
لوپوس اریتماتوز سیستمی(یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به بافت های خودی حمله می کند و باعث التهاب گسترده و آسیب بافتی در اندام های آسیب دیده می شود)
آرتریت روماتوئید(بیماری خود ایمنی و التهابی است.باعث التهاب (تورم دردناک) در قسمت های آسیب دیده بدن (عمدتا مفاصل)می شود)
سندرم شوگرن(نوعی اختلال ایمنی در بدن)
همچنین در بیماری های زیردیده می شوند:
هپاتیت
مونونوکلئوز عفونی(عفونت مسری است که توسط ویروسی به نام اپشتین بار ایجاد می شود)
آلودگی با سایتومگالو ویروس (CMV)
توکسوپلاسموزیس (عفونت ناشی از انگل تک سلولی به نام Toxoplasma gondii است)
کرایوگلبولینمی نوع III معمولا با طیف بیماری های مشابه نوع II همراه است و ممکن است 7 روز کامل زمان ببرد تا ظاهر شود.
بیمارانی که نتیجه آزمایش روماتوئید فاکتور (RF) منفی باشد،اما کرایوگلبولین مثبت باشد میتواند موید اختلالات کلیوی باشد.
وجود کرایوگلبولین می تواند در صحت نتایج خوانده شده توسط دستگاه های خودکار هماتولوژی تداخل ایجاد کند.
وجود رسوب کرایو، در پلاسما را کرایوفیبرینوژن می نامند.کرایوفیبرینوژن ها نادر هستند و میتوانند با اختلالات انعقادی، بدخیمی ها، فلبیت بارداری (التهاب رگ خونی ناشی از لخته شدن خون) ، فرآیندهای التهابی از جمله عفونت های نوزادان،مصرف داروهای ضدبارداری و واسکولیت در ارتباط باشند.نمونه مورد نیاز برای بررسی کرایوفیبرینوژن پلاسمای سیتراته است و بیمار نباید هپارین دریافت کرده باشد.
