Digoxin, Lanoxin
هدف از انجام این آزمایش، ارزیابی غلظت داروی دیگوکسین در خون است که آیا در حد درمانی قرار دارد یا به میزان سمی (توکسیک) رسیده است.
دیگوکسین دارویی است که برای درمان نارسایی قلبی و ریتم غیر طبیعی ضربان قلب استفاده می شود. نارسایی قلبی از جمله نارسایی احتقانی قلب موجب کاهش کارایی قلب در گردش خون می شود. در نتیجه، خون به پاها، دست ها، ریه ها و کبد باز می گردد و باعث تورم، تنگی نفس و خستگی می شود.
برای رفع برخی از علائم نارسایی قلبی، دیگوکسین تجویز می شود. این دارو انقباض های قلب را تقویت می کند و به قلب کمک می کند تا خون را به طور مؤثرتری پمپاژ کند. دیگوکسین همچنین به کنترل ضربان قلب و آریتمی کمک می کند. این دارو نارسایی قلبی و یا آریتمی قلبی را درمان نمی کند، اما می تواند در کنار رژیم غذایی، ورزش و سایر داروها به کنترل علائم کمک کند.
میزان دیگوکسین در خون فردی که این دارو را دریافت می کند، باید کنترل شود. اگر مقدار دیگوکسین در خون خیلی پایین باشد، ممکن است علائم عود کنند و اگر خیلی زیاد باشد، ممکن است سمیت ایجاد شود. دوز دیگوکسین ممکن است براساس میزان بدست آمده در آزمایش، تنظیم شود.
پس از شروع درمان با دیگوکسین و در فواصل زمانی منظم برای اطمینان از اینکه سطح دارو در محدوده درمانی مناسب قرار دارد، به انجام آزمایش دیگوکسین نیاز است.
Creatinine, BUN, Magnesium, Potassium
نمونه خون
معمولاً قبل از انجام این تست نیاز به رعایت شرایط خاصی نیست، اما زمان جمع آوری نمونه مهم است. به طور معمول، نمونه خون باید 6-8 ساعت پس از مصرف دوز دارو جمع آوری شود. در بسیاری از مواقع ، قبل از مصرف دوز بعدی، نمونه خون گرفته می شود.
برای این آزمایش، خونگیری از ورید بازویی انجام می شود. قبل از نمونه گیری، فرد مراجعه کننده باید داروهایی که مصرف می کند به همراه آخرین زمان مصرف دارو را به اطلاع پرسنل نمونه گیر در آزمایشگاه برساند.
برای انجام این آزمایش از روش های زیر استفاده می شود:
میزان طبیعی غلظت دیگوکسین در آزمایشگاه وحید بر حسب ng/mL بصورت ذیل می باشد، اگرچه این میزان در هر آزمایشگاه و هر سن و جنس متفاوت است.
برای نارسایی احتقانی قلب، محدوده درمانی دیگوکسین ممکن است بین 0.5 تا 0.8 ng/mL باشد. پاسخ هر بیمار به داروها متفاوت است. عوامل بسیاری از جمله عملکرد کلیه و استفاده از داروهای دیگر ممکن است در این مسآله تاثیر داشته باشند.
Therapeutic Range: 0.6 – 1.2
The upper end of the therapeutic range: 1.2 – 2
Toxic range: > 2
گوارشی: حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست، درد شکم
علایم سمیت با دیگوکسین به غلظت دارو مربوط است. این علایم می تواند با کاهش پتاسیم خون بدتر شود. در صورت تجویز همزمان دیگوکسین با داروهای دیورتیک، باید احتیاط شود. سن و شدت بیماری قلبی نیز از عوامل تاثیر گذار بر سمیت دیگوکسین هستند.
