هپاتیت نوع B بر اثر عفونت با ویروس HAV ایجاد میشود که متعلق به خانواده هپادنا ویریده است و ژنوم DNA دارد. این ویروس میتواند هم عفونت حاد هم مزمن ایجاد کند.
یک ویروس با ژنوم DNA دو رشتهای و پوششدار است. ویروسی از خانواده هپادنا ویروس یکی از بزرگترین خانواده های ویروسی است و علاوه بر بیماری هپاتیت منجر به بیماری سیروز کبدی و سرطان کبد هم میشود. دوره کمون بیماری بطور میانگین 75 روز است ولی بین 30 تا 180 روز متغیر است. ویروس بین 30 تا 60 روز قابل تشخیص است و میتواند باقی بماند تا به مرحله مزمن برسد.
پروتئین سطحی پوشش ویروس است و وجود آن عفونت رایج حاد و یا مزمن را نشان میدهد. وجود آنتی بادی علیه آن معمولاً نشانه ایمنی به این ویروس است
وجود HBc Ag و Hbe Ag در سرم بیمار نشانه تکثیر ویروس است و آنتی بادی علیه آن نشانه کاهش بیماری است HBc Ag در سطح نوکلئوکپسید (Core) ویروس وجود دارد. در سرم یافت نمیشود ولی در بیوپسی کبد قابل ردیابی است.
وجود HBeAg در سرم بیمار نشانه عفونت فعال هپاتیت مزمن است.
HBe Ag بین کپسید و پوشش ویروس بصورت ترشحی وجود دارد.
هپاتیت B در فاز حاد:
در شکل زیر روند بروز آنتی ژنهای HBV را در دوره های زمانی متفاوت نشان میدهد. وجود HBsAg در هفته سوم بیماری قابل مشاهده است که میزان HBsAg تا هفته 12 به حداکثر پیک خود میرسد و تا هفته 24 کاهش می یابد. این در حالی است که زمان تشخیص HBeAg بسیار کوتاه است و تنها بین هفته چهارم تا دوازدهم قابل ردیابی است و پس از آن آنتی بادی ضد HBeAg آشکار میشود. آنتی بادی ضد HBc یا آنتی ژن core از هفته 5 شروع به افزایش میکند و تا هفته 16 به حداکثر میزان خود میرسد و بعد از آن سطح آن بطور ثابت باقی میماند. آنتی بادی IgM ضد HBsAg را میتوان از هفته 5 اندازی گیری کرد که تا چند هفته بیشتر نباید باقی بماند و وجود آن بیماری حاد را اثبات میکند. اما اگر این آنتی بادی بیش از چند هفته در سرم باقی بماند بیماری به احتمال زیاد وارد فاز مزمن شده است و فرد میتواند ناقل بیماری باشد.
هپاتیت B در فاز مزمن:
در فاز مزمن بیماری HBV که میتواند سالها بعد از بیماری حاد ادامه پیدا کند دو فاکتور قابل تعیین هستند که شامل Anti-HBc توتال و HBsAg است که میزان آن از زمان عفونت حاد ثابت باقی مانده است. وجود آنتی بادی IgM علیه HBsAg بعد از هفته 24 شاخصی برای ناقل بودن فرد و ورود به مرحله مزمن است.
با اتصال گلیکوپروتئینهای ویروس HBV به گیرنده های خود در سطح سلولهای کبدی مرحله اتصال و سپس با ادغام غشای ویروس با غشای سلول، ورود ویروس به سلول انجام میگیرد. پس از پوشش برداری ، نوکلئوکپسید (پوشش پروتئینی و ژنوم) وارد سیتوپلاسم شده و به سمت هسته سلول میرود. در آنجا با کمک آنزیمهای سلولی و ویروسی DNA ویروس همانند سازی میشود و سپس برای ترجمه پروتئینهای ساختمانی ویروس، mRNA ویروس وارد سیتوپلاسم شده و به پروتئین ترجمه شده و در نتیجه قسمتهای ساختمانی ویروس سنتز میشود و به این ترتیب ویروس کامل از سلول کبدی جوانه میزند و آزاد میشود. البته تعدادی ذرات ویروسی که تنها حاوی پوشش و گلیکوپروتئینهای سطحی هستند نیز آزاد میشوند که فاقد ژنوم ویروس و غیر بیماریزا هستند.
دوره کمون این بیماری بطور میانگین 75 روز است ولی بین 30 تا 180 روز متغیر است. زردی پوست و یا سفیدی چشم، قهوهای شدن رنگ ادرار، تب، خستگی مزمن، مشکلات معده مثل از دست دادن اشتها تهوع و استفراغ، درد شکم، راش پوستی.
هرگونه زخم باز یا بریدگی باید با پوشش ضد آب پوشیده شود. اهدا کنندگان خون یا ارگان باید برای علایم هپاتیت ارزیابی شوند. مقاربت باید با وسایل ایمن انجام شود. استفاده کنندگان از داروهای تزریقی هرگز نباید از وسایل مشترک استفاده کنند اگر نیاز به حمل خون یا مایعات بدن بود استفاده روتین از استانداردهای احتیاطی باعث کاهش خطر انتقال هپاتیت B میشود.
یک واکسن ایمن و موثر علیه هپاتیتB وجود دارد چه در نوزادان چه در افراد در معرض خطر بیماری شدید کبدی حفاظت با این واکسن میتواند بیش از 90درصد افراد را در مقابل این بیماری حفاظت کند. این واکسن نوترکیب است و از آنتی ژن سطحی ویروس که از ویروس HBV جدا و تخلیص میشود تهیه میگردد. سپس این آنتی ژن سطحی (HBSAg) به داخل ژنوم مخمر ادغام میشود تا با تکثیر مخمر تعداد کپی زیاد هم از این آنتی ژن ساخته شود. طی مراحلی این آنتی ژن جدا شده خالص میشود و در ترکیب واکسن به همراه مواد دیگر که به آن اضافه میشود به کار میرود. در شکل زیر مراحل ساخت آنرا میبینید.
ایمنوگلوبولین هپاتیت B یک محلول هست که از محصولات خونی حاوی سطوح بالای آنتی بادی اختصاصی هپاتیت B ساخته میشود و به همراه واکسن برای افرادی که تماس فیزیکی با افراد آلوده به هپاتیت B داشتهاند پیشنهاد میشود.
بعد از نیدل استیک شدن یا استفاده از نیدل مشترک
بعد از مقاربت پرخطر
ایمنوگلوبولین باید ظرف مدت 72 ساعت بعد از نیدل استیک شدن و 14 روز پس از مقاربت پرخطر استفاده شود.
همه زنان باردار در طول حاملگی باید برای هپاتیت B تست بدهند. اگر مادری عفونت هپاتیت B داشت برای نوزاد باید ایمنوگلوبولین و یک دوز هم واکسن تا 24 ساعت اول تولد باید استفاده کرد. با این درمان 10 درصد نوزادان ممکن است به عفونت هپاتیت B مبتلا شوند.
زمان انجام آزمایش:
وقتی فردی فاکتورهای خطر برای عفونت هپاتیت B را داشته باشد یا علایم و نشانههای هپاتیت را نشان دهد مثل زردی یا افزایش بیسابقه سطح آلانین آمینو تراسفراز (ALT که نوعی آنزیم کبدی هست یا شرایطی که فرد باید داروهای شیمی درمانی و ضد ایمنی استفاده کند)
یا فردی تحت درمان هپاتیت B یا Cهست
وقتی که سطح ایمنی فرد در مقابل هپاتیت B مشخص نیست و باید واکسینه شود
چرا باید تست بدهیم:
عوامل مداخله گر در نتیجه کاذب تست:
بیماری روماتوئید فاکتور که IgM از فاکتور RF میتواند به آنتی بادی IgGدر تست متصل شود یا اینکه سرم فرد بیمار حاوی آنتی بادیهای ضد دارویی باشد که ممکن است به همین آنتی بادی در تست متصل شود. درمان طولانی مدت با ایمنوگلوبولین میتواند منجر به نتایج مثبت کاذب برای هپاتیت B شود، لذا باید سطح آنتی بادی علیه هپاتیت B قبل از شروع درمان با ایمنوگلوبولین اندازه گیری شود. در مواردی که تست Anti-HBcانجام میشود و نتیجه مثبت بود باید تست Anti-HBs هم انجام شود تا بتوان تفسیر درستی داشت. اگر HBc-Ab مثبت و HBs-Ab منفی شد حتما باید تست تشخیص DNA انجام بگیرد.
برای برخی افراد با عفونت مزمن هپاتیت B درمان آنتی ویروسی وجود دارد. افراد با هپاتیت B ولی بدون علامت ناقلین سالم نامیده میشوند هر چند همه افراد باید سالیانه برای این بیماری توسط متخصصین کبد یا پزشک عفونی چک شوند. این کار به جلوگیری بیماری شدید کبدی در افراد بدون علامت کمک میکند.
تفسیر | Anti-HBC (IgM) | Anti-HBc (Total) | Anti-HBe | HBe Ag | Anti HBs | HBs Ag |
---|---|---|---|---|---|---|
هپاتیت B حاد اولیه یا دوره کمون طولانی | Negative | Negative | Negative | Negative | Negative | Positive |
هپاتیت B حاد اولیه | Negative | Negative | Negative | Negative | Negative | Negative |
هپاتیت B حاد | Positive | Positive | Negative | Negative | Negative | Negative |
هپاتیت B حاد یا فاز پنجره | Positive | Positive | Positive | Negative | Negative | Negative |
فاز پنجره | Positive | Positive | Negative | Negative | Negative | Negative |
دوره نقاهت | Positive | Positive | Positive | Negative | Negative | Negative |
بهبود اولیه | Positive | Positive | Positive | Negative | Positive | Negative |
بهبود | Negative | Positive | Positive | Negative | Positive | Negative |
عفونت مزمن (ناقل مزمن) | Negative | Positive | Negative/Positive | Negative/Positive | Negative | Positive |
عفونت قبلی هپاتیت B با بهبودی و ایمنی یا واکسیناسیون یا انتقال آنتی بادی غیرفعال (ایمنی اکتسابی با آنتی بادی که 6 تا 8 ماه بعد از تزریق تیتر این آنتی بادی بالا است) |
Negative | Negative | Negative | Negative | Positive | Negative |
عدم وجود عفونت HBV | Negative | Negative | Negative | Negative | Negative | Negative |
ترجمه و تنظیم: واحد R&D آزمایشگاه وحید، دکتر لیلا موسوی زاده، دکتر محمد وحید دستجردی