آنتی فسفولیپید آنتی بادی:
آنتیبادیهای فسفولیپید علیه پروتئینهای فسفولیپیدی ساخته میشود. فسفولیپیدها در سلول ها و پلاکت ها وجود دارند و جزئی از مولکولهای چربی هستند که در فرایند انعقاد نقش مهمی ایفا میکنند. پیدایش آنتی بادی علیه آنها در فرایند انعقاد اختلال ایجاد کرده و منجر به تشکیل غیرطبیعی لخته در عروق خونی میشود. حضور این آنتی بادی ها با خطر حمله قلبی، سکته مغزی، سقط جنین و زایمان پیش از موعد ارتباط دارد. در بیماریهای اتوایمیمون معمولا یک یا چند نوع از این اتوآنتیبادیها دیده میشوند که معمولا شامل آنتی بادیهای کاردیولیپین، آنتی کوآگولانت لوپوس و آنتی بتا دو گلیکوپروتئین هستند.
آنتی کاردیولیپین آنتیبادی :
هدف از انجام این آزمایش شناسایی و تشخیص وجود سه گروه از آنتیبادیها علیه کاردیولیپین(نوعی فسفولیپید) یعنی IgM،IgA وIgG میباشد.این آنتیبادیها توسط سیستم ایمنی و در واکنش به عوامل بیگانه تولید میشوند. حضور این آنتیبادیهای ضد فسفولیپید، با افزایش تشکیل لختهی خون، سقط جنین، زایمان زودرس، ترومبوسایتوپنی و بیماریهای اتوایمیون ارتباط دارد.
آنتی بتا دو گلیکوپروتئین:
بتا2-گلیکوپروتئین نوعی فسفولیپید است که آنتی بادی های بتا2-گلیکوپروتئین علیه آنها تولید میشود. حضور این آنتی بادیهای ضد فسفولیپید با افزایش تشکیل لختهی خون، سقط جنین، زایمان زودرس، ترومبوسایتوپنی و بیماریهای اتوایمیون ارتباط دارد.
Partial Thromboplastin Time (PTT):
این آزمایش تمامی فاکتورهای انعقادی مسیر داخلی (به جز پلاکتها) را با اندازهگیری زمان لازم برای تشکیل لخته فیبرینی بعد از اضافه کردن کلسیم و امولسیون فسفولیپید به نمونه پلاسما ارزیابی میکند. زمان تست PTT در مواردی مانند حضور آنتی بادی اختصاصی علیه فاکتورهای انعقادی، آنتی بادی های غیر اختصاصی مهارکننده انعقاد مانند لوپوس و کمبود فاکتورهای انعقادی افزایش مییابد.
آزمایشهای اولیه برای تشخیص LAC شامل PTT،PTT-LA وDRVVT میباشد. در صورت غیرطبیعی بودن نتایج آزمایشهای اولیه، برای تایید وجود LAC، آزمایشهای اختصاصی انجام میشود.